Από μικρή άκουγα από τον μπαμπά μου που ήταν γιατρός (Αναπληρωτής Καθηγητής Καρδιολογίας Ανδρέας .Π. Μιχαηλίδης) για τις παθήσεις που είναι σχετικές με την απώλεια της μνήμης όπως η άνοια & το αλτσχάιμερ.

Όμως τότε δεν ήξερα ότι είναι ψυχοφθόρες παθήσεις που θέλουν υπομονή ,δύναμη & γερό στομάχι για να τις αντιμετωπίσεις.

Πριν καταγράψω την εμπειρία μου με την άνοια ως Βοηθός Νοσηλευτή πάνω στην ειδικότητα των Ειδικών Παθήσεων (Νευρολογία-Ψυχιατρική), αλλά & ως βασικός φροντιστής ατόμου που πάσχει από αυτή την πάθηση πάμε να δούμε λίγο τι είναι άνοια.

“Η άνοια είναι ένα σύνδρομο το οποίο χαρακτηρίζεται από έκπτωση των νοητικών λειτουργιών. Ο ασθενής με άνοια παρουσιάζει προβλήματα στη μνήμη, την προσοχή, τη συγκέντρωση, την ομιλία και τη σκέψη, με αποτέλεσμα να προκαλούνται ποικίλες δυσκολίες στην καθημερινή, επαγγελματική και κοινωνική ζωή του.” (πηγή : onmed.gr) φυσικά για περισσότερες πληροφορίες μπορείς να ψάξεις στο internet ή ακόμα καλύτερα να μιλήσεις με έναν Νευρολόγο που θα σου λύσει τις απορίες σου.

Το θέμα της άνοιας δεν είναι αντιμετωπίσιμο καθώς προς το παρόν δεν υπάρχουν φάρμακα που θεραπεύουν την ασθένεια, αλλά υπάρχουν φάρμακα που απλά βοηθάνε στο να μην εξελίσσεται ραγδαία η νόσος.

Θα σου περιγράψω την δική μου εμπειρία καθώς θεωρώ πως οι προσωπικές ιστορίες μας φέρνουν λίγο πιο κοντά :

Ως Βοηθός Νοσηλευτή :

Στο νοσοκομείο που έκανα πρακτική & εκπαίδευση, καθώς & στη σχολή που σπούδασα ασχοληθήκαμε πολύ με τις νευρολογικές & ψυχιατρικές παθήσεις.

Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι ασθενείς μου έπασχαν από άνοια είτε σε προχωρημένο στάδιο, είτε σε αρχικό στάδιο.

Ήταν πολύ επώδυνο να βλέπεις τους ασθενείς να υποφέρουν, να μην αναγνωρίζουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα ή να αρνούνται το φαγητό.

Ακόμα πιο δύσκολο ήταν όταν κάποιος ασθενής είχε επιθετική συμπεριφορά εξαιτίας της νόσου & απλά έπρεπε εμείς να προσπαθήσουμε να τους ηρεμήσουμε.

Επώδυνο φυσικά & για τους συγγενείς που δεν μπορούσαν να τους βοηθήσουν όσο θα ήθελαν, που κλαίγανε επειδή ο δικός τους άνθρωπος δεν τους αναγνωρίζει ή τους μιλάει άσχημα.

Δε φταίει όμως ο ασθενής για αυτή την συμπεριφορά, αλλά φταίει η ασθένεια που τον φέρνει σε αυτή την κατάσταση.

Ως Bασικός Φροντιστής :

Όταν ο μπαμπάς μου διαγνώστηκε με άνοια η αλήθεια είναι ότι έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου ήταν πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσω καθώς γνωρίζω την εξέλιξη της νόσου.

Εδώ & χρόνια κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω τον μπαμπά μου ώστε να έχει μια καλή ποιότητα ζωής.

Προσπαθώ να είμαι ήρεμη & δυνατή, διότι η άνοια θέλει γερό στομάχι για να την αντιμετωπίσεις.

Από την πλευρά του φροντιστή η ψυχολογική κούραση & το συναισθηματικό αδιέξοδο είναι αυτά που σε κάνουν να νιώθεις ότι δεν αντέχεις άλλο.

Ο χρόνος ουσιαστικά σταματάει & παγώνει εκείνη τη στιγμή που σου ανακοινώνουν πως το αγαπημένο σου πρόσωπο πάσχει από άνοια.

Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μου είναι ότι ο μπαμπάς μου κάποια στιγμή θα με ξεχάσει & δεν θα με αναγνωρίζει & αυτό γιατί μου είχε απίστευτη αδυναμία όπως του έχω & εγώ.

Τα πράγματα είναι δύσκολα αλλά ποτέ δεν το βάζουμε κάτω!

Θα μπορούσα να σας γράφω κατεβατά για το πως περνάω εγώ σαν φροντιστής, αλλά πραγματικά είναι μια μεγάλη συζήτηση που δεν θα τελειώσει ποτέ.

Τι πρέπει να κάνει ένας Βοηθός Νοσηλευτή ώστε να βοηθήσει τόσο τον ασθενή, όσο & τον συγγενή :

• Για τον ασθενή :

1.Ποτέ δεν του πηγαίνουμε κόντρα, προσπαθούμε πάντα να του μιλήσουμε ήρεμα

2.Αν δε θέλει να φάει εκείνη τη στιγμή δεν τον πιέζουμε, αλλά προσπαθούμε πιο μετά να τον ταίσουμε

3.Αν έχει παραισθήσεις ή εκφράζει φόβους & ανησυχίες προσπαθούμε να τον καθησυχάσουμε

4.Προσέχουμε να μην φύγει από την κλινική, να μην πέσει από το κρεβάτι, να μην χτυπήσει

5.Αν είναι γενικά σε σύγχυση το αναφέρουμε στον γιατρό που τον παρακολουθεί

• Για τον συγγενή :

1.Eίμαστε δίπλα τους για στήριξη & αν χρειαστούν κάποια βοήθεια στο μπάνιο, στη σίτιση & στη λήψη φαρμάκων

2.Τους καθησυχάζουμε ώστε να μη μεταφέρουν τις ανησυχίες τους στον ασθενή

3.Τους ζητάμε να μην θυμώνουν με τον ασθενή όταν δεν μπορούν να επικοινωνήσουν καλά μαζί τους

4.Τους ενημερώνουμε πως πρέπει να ζητάνε βοήθεια από τον γιατρό που παρακολουθεί τον δικό τους άνθρωπο καθώς αν νιώθουν την ανάγκη για ψυχολογική στήριξη να ζητήσουν & οι ίδιοι βοήθεια από κάποιον ειδικό.

Τι πρέπει να κάνεις ο φροντιστής :

• Για τον ασθενή :

1.Συχνή επικοινωνία με τον γιατρό που τον παρακολουθεί

2.Προσπάθεια να ηρεμεί τον ασθενή όποτε είναι σε σύγχυση

3.Φροντίδα & καλή ποιότητα ζωής

• Για τον ίδιο :

1.Ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς αν το έχει ανάγκη πολύ

2.Βοήθεια από τρίτα πρόσωπα ώστε να μπορέσει & ο ίδιος ο φροντιστής αν ξεκουραστεί λίγο από όλο αυτό όσο μπορεί

3.Να μη θυμώνει με το παραμικρό

Φυσικά υπάρχουν πάρα πολλά που μπορεί & πρέπει να κάνει ένας Βοηθός Νοσηλευτής ή ένας Φροντιστής τα οποία μπορείτε να τα αναζητήσετε σε σχετικά άρθρα στο διαδίκτυο.

Πάντα μα πάντα δε ξεχνάμε πως πρέπει να ζητάμε την βοήθεια των ειδικών, καθώς & να ερχόμαστε σε επαφή με τα ειδικά κέντρα της Νόσου Άνοιας & Αλτχάιμερ τα οποία παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες για τις ασθένειες, αλλά & κάθε είδους βοήθειας & στήριξης.

Ελπίζω όπως & όλοι μας να βρεθεί επιτέλους εκείνο το φάρμακο που θα θεραπεύσει την άνοια, καθώς είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις τον δικό σου άνθρωπο να μη μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί ή να μη μπορεί να θυμηθεί ποιος είσαι.

Τέλος, δε το βάζουμε ποτέ κάτω χαμογελάμε αληθινά ακόμα & στις πιο δύσκολες στιγμές μας, διότι μας αξίζει & γιατί μας πάει!!!